Wnętrze

Santa Maria Maggiore to jedyna z rzymskich bazylik wczesnochrześcijańskich, która zachowała swój pierwotny wystrój. Kolumny ze szlachetnej odmiany barwnego marmuru zwanej marmo cipollino, które wyznaczają nawę główną, pochodzą ze starożytnych budynków magazynowych i świątynnych, zburzonych w epoce chrześcijańskiej. Mozaiki w nawie głównej, podobnie jak na dawnej fasadzie, powstały w czasach pontyfikatu Sykstusa III (432-440). Mozaiki w absydzie natomiast zostały wykonane na zlecenie papieża Mikołaja IV (1288-1292) przez Jacopo Torritiego. Posadzka w nawie głównej została położona w XII w. przez kamieniarzy ze szkoły Cosmatych (arte cosmatesca). Kasetonowy sufit ze złoconego drewna zaprojektowali Giuliano i Antonio da Sangallo. W Bazylice przechowywane są nieocenionej wartości relikwie Sacra Culla (Świętego Żłóbka), kamienny żłóbek Arnolfo di Cambio oraz ikona Matki Bożej Salus Populi Romani. Kaplice w Bazylice: Pawłowa, Sykstyńska, Sforzów, Cesi, Krucyfiksu, św. Michała, a także każda kolumna, obraz, rzeźba, każdy pojedynczy element łączą w sobie historię i chrześcijańską duchowość.