W Muzeum Papieskiej Bazyliki Najświętszej Maryi Panny Większej znajduje się szeroka i cenna kolekcja wyposażenia kościelnego, mebli, szat liturgicznych, ozdób, obrazów i druków, ściśle związanych z liturgią, historią i działalnością pierwszego sanktuarium maryjnego na Zachodzie.
Centralnym punktem ekspozycji są trzy sale otwarte 11 grudnia 2024 r., w związku z Rokiem Świętym 2025.
Położone na najważniejszym piętrze, w samym sercu Pałacu Kanoników (Palazzo della Canonica) papieża Pawła V (1605-1621), są dostępne dzięki urokliwej trasie, która prowadzi zwiedzających przez Wielkie Schody Kanonii Benedykta XIV (1740-1758) do Loży Błogosławieństw (Loggia delle Benedizioni), ze wspaniałą mozaiką na fasadzie, a na koniec do wielkiej Sali Kapitularza.
Nowe sale podzielone są na trzy sekcje, z których każda poświęcona jest konkretnemu tematowi.
Sala Betlejem Zachodu przedstawia rolę świątyni Matki Bożej Większej (Santa Maria Maggiore) jako Bazyliki Bożego Narodzenia i miejsca, w którym papieże przez wieki odprawiali Msze Święte w Wigilię Bożego Narodzenia, ponieważ znajduje się w niej drewno Świętego Żłóbka Jezusa. Sercem wystawy jest pierwsza szopka w historii sztuki, stworzona w 1291 roku przez Arnolfa z Cambio. Dzięki innowacyjnej gablocie średniowieczne arcydzieło można podziwiać z bliska i z każdej perspektywy. Marmurowej grupie towarzyszy tak zwany „Ornat Świętego Hieronima”, bardzo rzadki przykład średniowiecznej szaty liturgicznej. Szczątki Doktora Kościoła, który wybrał życie w Betlejem u żłóbka Dzieciątka Jezus, zostały przeniesione około 1285 roku z Betlejem do Betlejem Zachodu, czyli do Bazyliki Matki Bożej Większej (Santa Maria Maggiore).
W sali Santa Maria della Neve (Matki Boskiej Śnieżnej) i w sali Scrigno della Salus Populi Romani (Skarbiec Ikony Ocalenia Ludu Rzymskiego) znajdują się dwa freski namalowane w czasach Pawła V przez malarza Baldassara Croce. Malowidła na sufitach przedstawiają Cud śniegu i Procesję św. Grzegorza Wielkiego. Współgrają one z arcydziełami wystawionymi w nowej przestrzeni, w tym z dwoma panelami o tej samej tematyce, dziełami florenckiego malarza Jacopo Zucchiego. Te ostatnie, po ponad dwustu siedemdziesięciu latach, powróciły do Bazyliki z Muzeów Watykańskich i są wystawiane wraz z innymi ważnymi obrazami, w tym Andata al Calvario (Droga na Kalwarię) Giovanniego Antonio Bazziego, znanego jako Sodoma, oraz Madonna col Bambino e Santi (Madonna z Dzieciątkiem i Święci) Domenica Beccafumiego.
Główną częścią muzeum jest sala Scrigno Salus Populi Romani, poświęcona najbardziej znanej i czczonej ikonie maryjnej w Rzymie i na świecie. Przez wiele stuleci odgrywała ona pierwszoplanową rolę w życiu religijnym miasta, będąc głęboko związaną z jego tożsamością i papieżami. Sala zawiera niektóre z najcenniejszych darów, które papieże ofiarowali Ikonie jako wota: oryginalną metalową kapliczkę ze srebrną pokrywą, która strzegła jej przez ponad trzysta lat, a także lśniące korony i cenne klejnoty, które Grzegorz XVI (1831-1846) i Pius XII (1939-1958) ofiarowali Salus, prosząc o Jej wstawiennictwo w obliczu trudności wszystkich czasów.
Muzeum jest w pełni dostępne dla osób niepełnosprawnych.
Zwiedzanie kończy Skarbiec Bazyliki, znajdujący się pod prawą nawą Bazyliki. Pomieszczenia te zostały otwarte 8 grudnia 2001 roku przez świętego Jana Pawła II (1978-2005). Masywne sklepienia kolebkowe, zbudowane w XVII i XVIII wieku, przywołują atmosferę Schatzkammer, skarbca do przechowywania cennych arcydzieł sztuki złotniczej.
