Widok zewnętrzny

Kompleks architektoniczny Bazyliki tworzy zwartą, spójną bryłę. Na fasadzie głównej, wzniesionej z okazji Roku Świętego 1750 przez florenckiego architekta Ferdinando Fugę dominuje Loggia delle Benedizioni (Loża Błogosławieństw), pośrodku z opierającym się na smukłych kolumnach łukiem triumfalnym. Wewnątrz na ścianie szczytowej pierwotnej bazyliki maryjnej znajdują się mozaiki autorstwa Filippo Rusutiego (ok. 1300 r.) przedstawiające Chrystusa na tronie w otoczeniu świętych, a także, w dolnej części, Cud Śniegu.

Ceglana dzwonnica o wysokości 75 metrów jest najwyższą w Rzymie a równocześnie - ze względu na położenie Bazyliki na najwyższym z trzech szczytów eskwilińskiego wzgórza – także najwyższym punktem w mieście.
 

Od strony północnej Bazyliki w latach 1585-1587 dobudowano Cappella Sistina (Kaplicę Sykstyńską), która wraz ze wzniesioną dwie dekady później Cappella Paolina (Kaplicą Pawłową), stanowi o zewnętrznym wyglądzie Santa Maria Maggiore. Tył Bazyliki, zwrócony w stronę centrum miasta, w 1673 r. został wzbogacony przez Carlo Rainaldiego o monumentalne schody.